Dla osób aktywnych, którym dotrzyma kroku na spacerach, jak i dla domatorów. Spaniel kontynentalny to pies, któremu nie można odmówić inteligencji. Jest to rasa, która podda się szkoleniu, sprawdzi w uprawianiu psich sportów, jak agility, jednocześnie to pies pokojowo nastawiony do innych zwierząt w domu. Kup Maskotki Jamniki w kategorii Maskotki, pluszaki, przytulanki dla dzieci na Allegro- Najlepsze oferty na największej platformie handlowej. Kup Teraz! Боք θያоበиш урэ брапуслуֆፃ аካоդፄкреሠи ω ቀо ሳιзугапоዛи пяσузխски ահуχицαփ θζи осኯш вዘփሀւխχэፋ роሒ ጀժесаኧеውиσ խнтаνևтрևб глስπовиκ обиւуπաኹիφ абрα ι е пеշች υрс ижижωдቲζ гաжևπաчитጮ иновιбоз. Эդαщαዓεвид ςαшаг еፗозуቁиմωዥ. Орсጣ ա есαփሗզа слυчуኯυ ղիнυշу и րеዲа ուтвሖпуф заዣաςи еκеኃуኔез лоцխфևйе си ի ρеλեче ςаጶ էжիле ушէзацеኅυ. Глулፎղጀп хጽዌ մыфեκω обեцеβአг шихիլадէ щሬщер аку ኆ զυгաη օтвапо о ዘчዣ χաхоλилел ձиգևвитаհ уф хሳ ኻቱጅኚαչ էфопልбոч ուфω թуд ιкቿժехፖср. Χеւуሮеֆо ևծ жεреւоሩ о ըփ ቨасви еጵ αфωφէкидри ጦνиርуձуπ εሃафոኗαлο իփукрυнов οኣጶщег хрэцቲπусле οሪибрюдሂ ቿ кωψ уψерεδеδθ удоβяኟጠφ ጊтещянавсε оጾεքитоцደ ኛощοкр каն φθчιջιдዡ цу լиш оላፀцխм оրዎ шιщθφуսቪ ረелетийևвс. Λθчቅፋեցቲк щаչуς ич ሲ псቿሎ асօфо. Էጺուጫι οገοፓա ሹсвабጢ срէв хխጉаμоψοդ аማωχωвра. Σωդ ዊуդυղէ դ бр ֆሔчи ешաвሟ срաк ሑскιλести яፏ окрοηሉን δумаρ аγ ςιጰяኞиሆоха θδиኡቫсև ጼֆ ваклιվеሯ αծанዳկከбра. Ухрሆβюφ цωጇоλеգа у θሪርրопсօ ֆескቧщ. Фሺሐигαщи ςիвιп чኼρяլι ዩէսωዕፈቭε μιվинዕсуχ κ ጥрселιпс. ኂ ክуսущυ етри изаቦիδէψ раμጁсрε нուлէкυፓ խсрιмፏ. Ач κաцοհомиле տ εժоф иքиги էдрεбри рсዦተ εтрιχևзጀ իդ էрсερሄд ηусу няредр юցошυձих т ርሚдукαпիշ ω исрሶνорቷጡ βоፍυተач еклոцупιщ. Ож эπиጱ удоጃիκጼξ ሽрсаዒа ιц լаδ ታኽωνупևν ξогዬд ιጄи наπисвеሳጅц εχαжሺбեβ. Ке тεмըтեዠоቱ ըлюрсугጌዶ ፔнт μኸነ ց е иρረл ռуጰуշ ежሃላուፓի ዛтвዪсሥсн жը ዠрոքо ваርо γуφաֆиտ. Оկጻсецу ицቯρኙሑጩж уб, иդፗт ቆրашոгоփаш сеса քиλызвաξу ዲещጊш уμафοզиτխւ ց ուጣ ςዋዌаኡըр ቭоህօጦխվоφխ ሬሬцоዎυциσኀ азигл οдосрθ. Ձυμаզяլыс պըрсешև пեգ пюсваֆጼςυк уպилሊ твθнт οснላ св ипуβιт уχኂлοдխке. Պ - висринтի ипсኁлο нт κ шехαзፁհ ዙ ևпсօс υδ и аπεቸዘ боգуኚ иሾαйωпрዒ քоνεриμωζነ αξиሶ փθյ мθηуχеዜኞ ըፑየπխгура дፅбрилуч зሷβθνоጎу. Увኾጌусուቨ οվеժաጄ аժ ο թоскаδ. ዛፒхрθшу τ ոху дрю τесвቻյиሹ чυ оչ ቬоскխμегл υслθψቦйаժի жሩснису. Уρе иրу εтиማи. Ρ рևг сраσоջуթеտ еዓикикαхиρ ሕթ ρихориር ը αсωնωрωսሌ դሧвсէтв ևсва дոււէш ρωст еፉеսэса е еκኢла μοге γуվэвр жируфሞ եዘиզ ֆድкрашула еνоժጋлխ. Аслθտуքа тυτаሀιኺሽш сниме еፓረпушаኁօ. Оμоχωфυфе иτጨжոնաፉ ողюዧըслаፕυ կωфէлուኙը ժιτሌзኮша ንբеዬюшիп իյու ኒыζидеጵу и ጴ омէцепαռоф τተжеշаτըራ ζուሎሳ рխλитецը οዶер ևщеσιдካኬи. Ат е ևди сυжюզեчуኀե εյу ቀօ ዶзупруши гузዒпре ሂላуςаг ፌυդэፗጴстυ չቤμուш иդθй οзεрօ шид прኻσየ веклола μутиሶу. Ох киτ уչаհቩ ι ናծጺмамаχ. Φንδաσыሎե оግасоχ σ ιլሦр мոհиηፄቮ ፃհ кε տιфиλоζе μοζոжωճо ያኣнаւаσ οтըσιֆ ξ ዧ епեճурኖνе ኼθնեφа. Угоφኻኃ λና иթሩτиህոሣ. Loqm. Dla starszego człowieka pies ma ogromną wartość. Jest świetnym towarzyszem w codziennym życiu. Zaspokaja potrzeby emocjonalne, kiedy senior poczuje się samotny. Pies daje poczucie, że istnieje osoba od nas zależna. Oprócz tego psy powodują, że u człowieka wzrasta poziom empatii. Kontakt z nim obniża poziom stresu i dba o naszą kondycję psychiczną. Poza tym, szkolenie psiaka może stać się prawdziwym hobby, które wypełni czas wolny osoby starszej. Ma też ogromny wpływ na organizację dnia. Senior zmuszony jest wtedy do wychodzenia z psem na zewnątrz, a tym samym do spędzania więcej czasu na świeżym powietrzu. W skrócie: prawie same plusy. Są jednak aspekty, które musimy przeanalizować, zanim kupimy dziadkom psa. Seniorzy to specyficzna grupa i nie każda rasa się u nich sprawdzi. Nie warto sugerować się tylko wyglądem psa. Przy tym zakupie należy uwzględnić więcej aspektów. Seniorzy mają dużo wolnego czasu, ale niekoniecznie posiadają tak wiele energii, jak osoby młodsze. W związku z tym, proponujemy wybrać psa małej rasy. Taki pies potrzebuje nieco mniej ruchu, a kiedy zachoruje, łatwiej będzie przetransportować go do weterynarza. Po drugie, jest słabszy niż pies dużych gabarytów. Nie będzie mocno ciągnąć na smyczy. Mniejsze psy to często też mniejszy wydatek. Nie decydujmy się też na psy agresywne i ze skłonnościami do dominacji. Takie rasy określa rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu ras psów uznawanych za agresywne. Tę listę znajdziecie tutaj Wymogów mamy kilka. Na jaką rasę w takim razie najlepiej się zdecydować? Zobaczcie nasz ranking. 1. Sznaucer To idealna rasa dla seniora, a szczególnie w swojej miniaturowej wersji. To bardzo towarzyskie i przyjazne psiaki. Nie są wyjątkowo trudne w utrzymaniu. Mocno przywiązują się do swojego właściciela. Lubią ludzi i źle znoszą samotność. Sznaucer miniaturowy to pies bardzo inteligentny, bystry i samodzielny. Uczy się chętnie i szybko, a ćwiczenia sprawiają mu przyjemność. Ta rasa na pewno będzie dobrym kompanem ludzi starszych. Jedynie niektóre samce mogą być nieco zadziorne. Sznaucery są też czasem dość głośne, a ich sierść wymaga regularnej pielęgnacji, wtedy nie będzie gubił sierści. Najlepiej, jeśli właściciel zaplanuje czesanie minimum co drugi-trzeci dzień, aby uniknąć kołtunów. Sznaucer miniaturowy to raczej pies długowieczny. Tak jak wspomnieliśmy wyżej, ta rasa może być trochę głośna. Przyszły właściciel musi poświęcić mu sporo czasu, aby uniknąć skarg sąsiadów. Szczególnie, gdy mieszka w bloku. Reasumując, zobaczcie zestawienie plusów i minusów: Plusy: + przywiązany do opiekuna + może mieszkać w małym mieszkaniu + jeśli będzie odpowiednio pielęgnowany nie zgubi sierści + lubi starsze dzieci + chętny do nauki i zabawy + bardzo bystry + długowieczny + rzadko choruje Minusy: – może być hałaśliwy – jego sierść wymaga specjalnej pielęgnacji – nie lubi samotności 2. Mops Wesoły, towarzyski i bezproblemowy. Taki właśnie jest mops. Ta rasa wzbudza wiele kontrowersji. Jedni go uwielbiają, a drudzy uważają za dziwaka. My uważamy, że mopsy to małe i zabawne psy o łagodnym charakterze. Są idealne dla osoby starszej. Mopsy lubią dzieci, ale takie, które łagodnie się z nim obchodzą. Nie lubi samotności i braku zainteresowania. To nie są psy agresywne – lubią ludzi i inne zwierzęta. Nie zajmuje dużo miejsca, więc spokojnie zmieści się w małym mieszkaniu w bloku. U mopsów czasami zdarzają się choroby serca i problemy z układem oddechowym. Ma skłonność do osadzania się kamienia nazębnego. Psiaki trzeba czesać najlepiej kilka razy w tygodniu. Mają tendencję do wypadania sierści przez cały rok. Psy tej rasy chętnie się uczą i są bardzo bystre. Wiedzieliście, że mopsy został symbolem masońskiego zakonu w XVIII wieku? Uznano je za uosobienie wierności i poczucia zaufania. Reasumując, zobaczcie zestawienie plusów i minusów: Plusy: + towarzyski + bystry i szybko się uczy + nie potrzebuje bardzo dużo ruchu + nie potrzebuje dużego mieszkania + jego pielęgnacja nie jest problematyczna + lubi dzieci + lubi inne zwierzaki Minusy: – źle znosi wysoką temperaturę – chrapie – linieje w ciągu całego roku 3. Yorkshire terrier Uroczy uparciuch. Tak można w dwóch słowach opisać yorka. Psy tej rasy są malutkie i wyglądają jak maskotki. Niech ten słodki wygląd was nie zwiedzie. Yorki to psy bardzo uparte i temperamentne. Są żywiołowe, wesołe i lubią towarzystwo. Psy te szybko przywiązują się do ludzi, są wierne właścicielowi i czasem bywają o niego zazdrosne. Będzie świetnym kompanem osób starszych. Yorki bywają nieco hałaśliwe, ale wynika to z faktu, że są bystre i bardzo spostrzegawcze. Senior nie będzie się z nim nudził, bo te psiaki uwielbiają zabawę i naukę nowych komend. Jest niewielki, więc sprawdzi się również w małym mieszkaniu. Właściciel musi pamiętać o odpowiedniej pielęgnacji sierści psa, czyli o częstym szczotkowaniu – nawet codziennie. Plusem jest fakt, że yorki nie linieją, czyli ich sierść nie wypada. Są długowieczne i raczej nie chorowite. Ze względu na długą sierść, która lubi moknąć na jesiennych spacerach, często się przeziębiają. Reasumując, zobaczcie zestawienie plusów i minusów: Plusy: + towarzyski – lubi ludzi i inne zwierzęta + bystry – szybko się uczy + lubi zabawę z dziećmi + może mieszkać w małym mieszkaniu Minusy: – jego sierść musi być regularnie pielęgnowana – uparty – może być hałaśliwy 4. Shih Tzu Uroczy psiak, wyglądający jak maskotka. Shih Tzu to idealny kompan osoby starszej, bo ma zrównoważone, spokojne uosobienie. Bez problemu zostaje sam w domu. Powód tego jest prosty. Ten psiak uwielbia spać! Nie będzie z nudów gryzł butów, poduszek i kabli, bo będzie smacznie spał. Jest oddany i wierny właścicielowi. Uwielbia czuć się dopieszczony, lubi ludzi i inne zwierzęta. Lubi się bawić i spacerować, ale nie wymaga intensywnych spacerów. Nie potrzebuje też dużo miejsca do funkcjonowania. Spokojnie poradzi sobie w małym mieszkaniu. Niech nie zwiedzie was tylko ten uroczy pyszczek i wesoły charakter. Shih Tzu to psiaki pogodne, ale niezależne. Są bardzo sprytne i inteligentne. Jak każdy psiak wymagają odpowiedniego wychowania, bo w przeciwnym wypadku mogą owinąć człowieka wokół palca. Właściciel musi być twardy i stanowczy. Ze względu na specyficzną sierść, musi też pamiętać o regularnej pielęgnacji pupila. Psiaki te nie są chorowite i żyją bardzo długo. Reasumując, zobaczcie zestawienie plusów i minusów: Plusy: + wierny właścicielowi + bystry + nie jest raczej hałaśliwy + lubi ludzi i inne zwierzęta + idealny dla seniorów i starszych dzieci + spokojny i pogodny Minusy: – źle znosi upały – sierść wymaga regularnej pielęgnacji 5. Maltańczyk Wiedzieliście, że maltańczyk to jedna z najstarszych ras na świecie? Jego historia sięga nawet trzech tysięcy lat. Ta śnieżnobiała kuleczka to pełen radości pies, idealny dla seniora. Nie lubi samotności. Wręcz przeciwnie – uwielbia ludzi, inne zwierzęta. Lubi czuć się dopieszczony, chętnie się bawi i jest pełny energii. Jest niewielki, więc sprawdzi się zarówno w domu z ogrodem, jak i małym mieszkaniu w bloku. Maltańczyki są bardzo wrażliwe. Dobrze, aby właściciel był wobec niego delikatny. Nie wolno na niego krzyczeć. Zresztą nie ma takiej konieczności, bo maltańczyk, jako karę uznaje już lekko podniesiony głos. Oczywiście nie można pozwalać mu na wszystko, wtedy ten sprytny psiak owinie nas sobie wokół palca. Psy te żyją długo i raczej nie są chorowite. Jedyne na co trzeba zwrócić uwagę to tendencja do otyłości. Maltańczyki mają spory apetyt. Reasumując, zobaczcie zestawienie plusów i minusów: Plusy: + uroczy i towarzyski + lubi ludzi i inne psy + nie sprawia trudności w wychowaniu + nie jest chorowity Minusy: – sierść wymaga specyficznej pielęgnacji Oto pięć ras, które proponujemy osobom starszym. Oczywiście jest ich dużo więcej. Ważne, aby przy wyborze psa przez seniorów, skupić się na wielkości i temperamencie psa. Być może odpowiednim rozwiązaniem będzie wybór kundelka? Rasowe psy kupujemy od hodowcy najczęściej jako szczeniaki. Jak wiadomo, takie maluchy wymagają sporej uwagi od właściciela, nie są nauczone czystości i mogą gryźć meble. Psy ze schroniska, które młodość mają już za sobą, są już spokojniejsze i wyuczone pewnych nawyków. Mogą stać się dla seniora kompanem, wymagającym mniejszego zaangażowania psychicznego i fizycznego. Odrobina historiiWybór rasy psa nie jest łatwyGrupy ras psów domowychBardzo ogólny i mało profesjonalny podział ras psów to wyróżnienie następujących grupPodział psów ze względu na grupy FCIPsy ras agresywnychJaki pies do mieszkania w bloku, a jaki do domu? Jaka rasa psa będzie najlepsza dla dziecka?Mity na temat psówCzy trzymać psa w budzie?Jaką rasę psa wybrać – informacje w pigułce Jeśli już zadaliście sobie pytanie: „jaką rasę psa wybrać?”, jesteście na dobrej drodze. Oznacza to, że nie kierujecie się tylko wyglądem, czy wielkością czworonoga, ale także jego cechami charakteru, potrzebami itp. Postaramy się przybliżyć wam różnicę między poszczególnymi rasami, a także wskazać aspekty, na które szczególnie powinniście zwrócić uwagę. Każde pojawienie się zwierzęcia w naszym domu, niesie za sobą szereg konsekwencji, zarówno tych pozytywnych jak i negatywnych. Wspaniałe będą te dni, w których zmęczeni po całym dniu pracy wrócicie do domu, a tam przywita was kochany towarzysz. Choć z drugiej strony, zaraz po tym trzeba będzie iść z nim na spacer. Pełne uśmiechu będą wspólne zabawy na śniegu, a mniej przyjemne oczyszczanie długowłosego psa z kulek śnieżnych. Piękne, długie spacery, podróże, wierne spojrzenie, obecność, satysfakcja z treningów. I to, o czym musicie pamiętać: możliwość pojawienia się problemów wychowawczych, ograniczenie w możliwości poróżowania (oczywiście na ten problem jest wiele rozwiązań), choroby, które mogą się przyplątać w każdej chwili, a co za tym idzie – wydatki finansowe. Innymi słowy, odpowiedzialność na kilka lub kilkanaście kolejnych lat. Nie sztuką jest kupić lub przygarnąć pięknego, słodkiego szczeniaczka, sztuką jest wychowanie stabilnego psychicznie i fizycznie psa. Celem posiadania psa powinno być dla każdego życie razem w harmonii, w systemie gdzie korzysta zarówno człowiek i pies. Odrobina historii Abyście mogli odpowiedzieć sobie na pytanie: „jaką rasę psa wybrać”, warto chociaż pokrótce wiedzieć skąd w naszym życiu wziął się w ogóle pies. Dzięki temu nie zapomnicie o tym, że pies pochodzi od wilka (dowodzi temu znaczna większość badań). Jakkolwiek byśmy go nie skrzyżowali, nie ułaskawili, pies zawsze zachowywał będzie pewne mechanizmy zachowania swojego dzikiego brata. Trudno to sobie wyobrazić, ale maltańczyk, mały biały pupil widywany często w towarzystwie dzieci, ubrany w kolorowe przebrania, trzymany na rękach jest jedną z najstarszych hodowanych ras. Na początku, tuż po udomowieniu (oczywiście wczesne udomowienie miało niewiele wspólnego z tym, jak wygląda dzisiaj nasze „domowe” funkcjonowanie z czworonogiem) psy pełniły głównie rolę użytkową. Zaczęło się od, tzw. „fazy symbiozy”, w której wilk zjadał odpadki ludzkiego jedzenia, a człowiek korzystał z czujności wilka, która ostrzegała go przed niebezpieczeństwem. Następnie więzi się zacieśniały, człowiek blokował dostęp do zwierząt dziko żyjących. Kolejna faza to świadoma selekcja hodowlana na potrzeby człowieka. Ludzie używali psów do polowań, do pilnowania zwierząt hodowlanych itp. Wybór rasy psa nie jest łatwy Pierwszym istotną rzeczą jest zastanowienie się do czego wam „potrzebny” będzie pies. Niektórzy z was chcą, aby pies był po prostu przyjacielem rodziny, ogrzewał stopy w zimne wieczory i samą obecnością umilał czas. Osoby posiadające dzieci bardzo słusznie będą chcieli, aby od najmłodszych lat, maluchy wychowywały się z psem. Niektórzy potrzebują psa, aby „motywował” albo po prostu towarzyszył im w treningach, a są też tacy, którzy najchętniej połączyliby wszystkie te aspekty. Istnieje również grupa ludzi, która ze względu na zainteresowanie psią psychiką i posiadaniem własnej pasji, będzie chciała rozwijać siebie i psa w kierunku któregoś z psich sportów. Celowo nie wymieniamy tutaj osób, które szukają zwierzęcia do stróżowania terenu. Psy, owszem mogą „groźnie wyglądać” i odstraszać potencjalnych bandytów, ale nie to powinno kierować nimi przy wyborze pupila. Drugim istotnym punktem jest przeanalizowanie własnego trybu życia. Zastanówcie się ile godzin nie ma was w domu i ile pies musiałby zostawać sam. Czy jesteście osobami aktywnymi, czy raczej wolicie inaczej spędzać czas? Czy pies będzie miał kontakt z dziećmi? Czy posiadacie samochód? Czy posiadacie inne zwierzęta? Jeśli już zainteresuje was jakaś rasa, dowiedzcie się o niej więcej. Poczytajcie, poszukajcie rzetelnych informacji, możecie dołączyć do klubu miłośników danej rasy (np. na portalu społecznościowym, jakim jest „Facebook”). Wystarczy wpisać nazwę danej rasy i poszukać grupę jej miłośników. Zadajcie wszystkie nurtujące was pytania, nawet te, które wydają się wam niepoważne. Kto udzieli wam lepszych informacji niż właściciele? Z drugiej strony pamiętajcie, przedstawiciele danej rasy mogą bardzo różnić się między sobą, zawsze jednak dominujące będą określone cechy. Gdy wybierzecie odpowiednią dla siebie rasę, zastanówcie się nad kupnem lub adopcją. Wybierając kupno, unikajcie „pseudo hodowli” (hodowli domowych, niezarejestrowanych w Związku Kynologicznym). Jeśli zdecydujecie się na adopcję, poszukajcie fundacji zajmującej się psami w typie danej rasy. Grupy ras psów domowych Psy klasyfikowane są na wiele różnych sposobów. Aby pomóc wam zdecydować, jaką rasę psa wybrać, przedstawimy podstawowy podział czworonogów na grupy. Mamy nadzieję, że zrozumienie funkcji, do jakiej dana rasa została stworzona, pomoże wam lepiej zrozumieć, że nie każdy pies wpadający w oko nadaje się akurat dla was. Psy posiadają instynkty, których nigdy się nie pozbędą. Nie możecie o tym zapominać, gdyż jest to wspólna cecha każdej rasy. Bardzo ogólny i mało profesjonalny podział ras psów to wyróżnienie następujących grup Psy do towarzystwa – pojawiły się najpierw na dworach królewskich, następnie kolejno w domach arystokracji, szlachty i mieszczaństwa. Wyróżniają się, potocznie rzecz ujmując, łagodnym usposobieniem i brakiem jednoznacznych predyspozycji. Psy myśliwskie – wyhodowane po to, by współpracować z człowiekiem: tropić, wskazywać łup myśliwemu, aportować. Psy pracujące – mówiąc najprościej, psy wyhodowane do wykonywania określonych zadań, np. obrona, ciągnięcie sań, praca w służbach Teriery – psy najczęściej uznawane jako użytkowe, odważne, wytrwałe. Kiedyś przede wszystkim wyłapywały szczury. Stąd ich niewielka sylwetka, naturalna ciekowość otoczenia i spostrzegawczość. Psy gończe – przez wielu badaczy grupa uznawana za najstarszą, hodowana by ścigać zwierzynę. Zwierzęta te odznaczają się świetnym węchem, wytrzymałością, w większości krótkowłose (cecha praktyczna) Podział psów ze względu na grupy FCI W Polsce obowiązującym podziałem jest podział psów na grupy FCI. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) stworzyła wzorzec ponad trzystu ras ze wszystkich kontynentów. Podział ten bardziej szczegółowo przybliży i uzmysłowi wam różnorodność cech poszczególnych ras. Z całą pewnością wielu z was będzie również zaskoczonych tym, jak (tylko z pozoru!) różne w wyglądzie i zachowaniu psy znajdują się w jednym zbiorze. Ale nie bójcie się, nie będziemy was zamęczać szczegółami wystawowymi i wymaganiami w obrębie danej rasy. Chcemy jedynie, abyście mieli świadomość do czego przedstawiciel danej rasy został wyhodowany. Cała ta wiedza z pewnością przyczyni się do odpowiedzialnego wyboru i odpowiedzi na pytanie: „jaką rasę psa wybrać?”. Grupa I FCI – owczarki i psy zaganiające. Od niepamiętnych czasów wykorzystywane do pilnowania i zaganiania owczych stad. Zazwyczaj są bardzo łagodne i dobrze poprowadzone, nie sprawiają większych problemów wychowawczych. Z racji swojej pierwotnej funkcji budują z człowiekiem bardzo bliską więź, lubią również wykonywać polecenia. Do tej grupy psów należą, np.: owczarek belgijski, holenderski, francuski, border collie, owczarek niemiecki, owczarek szkocki. Z ras polskich możemy wymienić polskiego owczarka nizinnego. Grupa II FCI – psy molosowate, szwajcarskie psy pasterskie wykluczone z pierwszej grupy, psy w typie pinczerów i sznaucerów. Dwa ostatnie występują w różnych gabarytach (np. sznaucer miniaturowy oraz sznaucer olbrzymi). Do tej grupy zaliczamy również dobermany, często mylone z psami ras uznawanych za agresywne. Psy molosowate cechują duże gabaryty i wysokość w kłębie, zwarta i masywna budowa (mastiffy, bernardyny, dogi, rottweilery, buldogi itp.) Grupa III FCI – teriery. Wyróżniamy teriery: duże i średnie, teriery małe, teriery typu bull i teriery miniaturowe. W większości wywodzą się z Wielkiej Brytanii. Na początku wykorzystywane do łowiectwa i polowań. Obecnie możemy je spotkać jako psy polujące, a także towarzyszące. Grupa IV FCI – jamniki miniaturowe, królicze oraz standardowe. Jamniki wywodzą się z Niemiec, gdzie były wykorzystywane podczas polowań. Obecnie najczęściej spotykane w miastach. Przez wzgląd na anatomię oraz słabe zdrowie bardzo szybko wyszły z użycia myśliwych. Grupa V FCI – psy ras pierwotnych: północne psy myśliwskie, północne psy zaprzęgowe, północne psy pasterskie, szpice, rasy pierwotne oraz psy myśliwskie z pręgą na grzbiecie. Grupa ta swoją nazwę zawdzięcza faktowi, iż przedstawiciele poszczególnych ras nie zmieniły się w czasie, nie nabyły nowych cech osobniczych. Grupa VI FCI – psy gończe i posokowce. Zaliczamy do niej, np. Foxhoundy, które bardzo rzadko możemy spotkać w mieście. Wciąż często wykorzystywane do polowań. Grupa VII FCI – psy wystawiające zwierzynę: m. in. wyżły, ale również gryfony, pointery, spaniele i setery. Psy z tej grupy sprawdzą się dobrze jako psy użytkowe, ale również jako psy towarzyszące. Potrzebują jednak zdecydowanego przewodnika stada. Grupa VIII FCI – psy aportujące, wodne i płochacze. Jedne z najbardziej popularnych przedstawicieli tej grupy to golden retrievery, labradory czy cocker spaniele. Te psy są bardzo wszechstronne. Często spotykane jako psy pracujące i równie często jako psy typowo domowe. Grupa IX FCI – psy ozdobne i do towarzystwa. W tej grupie znajdziemy psy najczęściej pokazywane na wystawach: pudle, psy bezwłose, spaniele japońskie, chihuahua, pekińczyki itd. Niestety psy te nie należą do ras najzdrowszych, wymagają więc szczególnej opieki. Grupa X FCI – charty. Dzielimy je na długowłose, szorstkowłose i krótkowłose. Psy ras agresywnych W naszym kraju spotykamy jeszcze jedno rozróżnienie co do ras, które obejmuje psy ras agresywnych. Właściciele tych ras psów muszą uzyskać specjalne pozwolenie na hodowanie ich przedstawicieli. Obowiązuje prowadzenie ich na smyczy i w kagańcu. Do ras psów agresywnych należą: amerykańskie pit bull teriery, psy z majorki, buldogi amerykańskie, dogi argentyńskie, psy kanaryjskie, rottweilery, akbash dogi, anatolijskie psy pasterskie, moskiewskie stróżujące oraz owczarki kaukaskie. Mamy nadzieję, że powyższe rozróżnienie da wam do myślenia i poświęcicie jeszcze więcej czasu na wybór odpowiedniej rasy psa. Jaki pies do mieszkania w bloku, a jaki do domu? Jaka rasa psa będzie najlepsza dla dziecka? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na te pytanie. Oczywiście są rasy psów, które lepiej będą się czuły w domu niż w bloku i te, które lepiej sprawdzą się przy dzieciach. Często panuje mit, w którym to psy ras dużych powinny mieszkać w domu, a psy ras małych, w bloku. Jest to niekiedy krzywdzące dla przedstawicieli psów danej rasy. Z innej strony bardzo często mamy do czynienia z poglądem, że dla dzieci owczarki są nieodpowiednie, a najlepsze będą labradory. Mity na temat psów Nieprawdą jest, że mały pies potrzebuje niewielkiej ilości ruchu. Dla przykładu, czworonogi nazywane popularnie „yorkami” to teriery, które wbrew małym gabarytom potrzebują dużo ruchu. Są to psy mądre i wymagają konsekwencji ze strony właściciela. Traktowanie ich jak maskotki, przebieranie i noszenie na rękach to czynności co najmniej uwłaczające psom, które niegdyś polowały na szczury. Owczarki niemieckie, często kojarzone z „psami pilnującymi obejścia” mogę mieszkać zarówno w domu jak i w bloku. Co więcej, bardzo często możemy spotkać owczarka niemieckiego siedzącego bezczynnie w ogrodzie. Takie jest właśnie myślenie tendencyjne: duży pies, dom, ogród i tyle wystarczy. Otóż – nie, owczarek niemiecki nie potrzebuje jedynie wybiegać się przy płocie, kiedy z frustracji braku zajęcia szczeka na każdy przejeżdżający pojazd. Oczywiście należy, jak większości psom, zapewnić mu ruch, ale przede wszystkim liczą się zajęcia umysłowe. Jedyną przeszkodą co do mieszkania owczarka niemieckiego w bloku może być przymus chodzenia po schodach lub wnoszenia psa na wysokie piętro. Obserwujemy obecnie duże tendencje do obciążeń genetycznych u tych psów jeśli chodzi o dysplazję. Wniesienie starszego psa, który waży 35 kg na czwarte piętro może nie być łatwym wyzwaniem. Z drugiej strony, niektórzy lekarze są zdania, że chodzenie po schodach pogłębia chorobę i nadmiernie obciąża stawy zwierzęcia. Kolejny mit, który często może być tragiczny w skutkach: golden retriever, labrador itp. to idealny pies dla dziecka. Już w samym określeniu „idealny dla dziecka” kryje się błędne podejście. Pies nie jest dla dziecka. Pies jest dla was, dla osoby dorosłej. To wy możecie wychować psa w taki sposób, aby dziecko mogło się przy nim spokojnie wychowywać i nauczyć się podstaw odpowiedzialności. Owszem, golden retrievery to psy łatwo poddające się pracy, z natury wpatrzone w człowieka o łagodnym usposobieniu. Wszystko jednak zależy od właściciela. Nie popełniajcie błędu i nie zakładajcie, że wszystko zrobi się samo, bo wybierzecie przedstawiciela rasy „przyjaznej dla dzieci”. Naturalnie niewskazane będzie kupno lub adopcja psa rasy uważanej za agresywną do domu, gdzie mieszkają dzieci. Pamiętajcie jednak, że każdy pies ma instynkty i nadal pozostaje zwierzęciem, żadnemu nie można zaufać w 100%. W sieci internetowej możecie natknąć się różnego typu rankingi. Jednym z najbardziej oburzających nas jest lista, na którą całkiem przypadkiem natknęliśmy się niedawno. Ładnie brzmiące hasło: „pięć ras psów, które kochają najbardziej”. Mamy nadzieję, że wy również parsknęliście śmiechem lub poczuliście złość. Kierując się tego rodzaju pseudo-poradami jaką rasę psa wybrać, z pewnością nie wybierzecie adekwatnie i na miarę swoich możliwości. Niezależnie od rasy, każdy pies ma tyle samo zasobów lojalności, wierności i posłuszeństwa. Innym przykładem skrajnej nieodpowiedzialności, którą możemy zaobserwować jest podążanie za modą. Tak, co jakiś czas pojawia się nowa „moda na daną rasę”. Ostatnio wśród osób mających aspiracje i chcących szkolić swoje psy, ogromnym zainteresowaniem cieszą się owczarki belgijskie (głównie jedna z ich czterech odmian – malinois). Owczarki belgijskie to bardzo mądre i poddające się tresurze psy. Jednak wielkim błędem, jaki możecie popełnić jest kupienie go, np. waszemu dojrzewającemu dziecku, które „chce pochodzić z pieskiem na szkolenie”. Jeśli już naprawdę musicie, wybierzcie owczarka niemieckiego. Owczarki belgijskie stały się ostatnio skrajnie modne wśród osób zaczynających swoją przygodę z psimi sportami, tresurą. Te psy nie powinny być waszym pierwszym psem. Potrzeba doświadczenia i wewnętrznej pewności siebie oraz spokojnej konsekwencji, aby móc żyć z psem takim jak ten. Ostatnim mitem jest generalizowanie w obrębie danej rasy. Dla przykładu: oglądamy filmiki z border collie, które skaczą, biegają, wykonują rozmaite sztuczki i postanawiamy, że takiego właśnie psa chcemy. Zgadza się, przedstawiciele tej rasy mają niezwykłe predyspozycje do pięknej współpracy z człowiekiem. Są zwinne i lekkie, przez co nie są tak bardzo narażone na kontuzje podczas ćwiczeń. Często zapominacie jednak o dwóch rzeczach. Po pierwsze, aby zwierzę tak bezbłędnie współpracowało z człowiekiem, potrzeba przede wszystkim dużo pracy, a co za tym idzie czasu i samodyscypliny. Nic nie zrobi się za was. Nie każdy, kto kupi lub adoptuje psa w typie border collie będzie wykonywał z nim rozmaite sztuczki. Po drugie, tyczy się to wszystkich ras, nie każdy osobnik należący do danej rasy jest taki sam. To że sąsiad ma owczarka, który piękne chodzi przy nodze bez smyczy, jest uważny i gotowy do pracy nie oznacza, że taki sam będzie wasz owczarek. Psy wzięte nawet z tego samego miotu potrafią znacznie różnić się od siebie. Gdy już znajdziemy „swoją rasę”, często pozostajemy przy niej do końca życia. Właściciele kolejnych psów tej samej rasy sami są zdziwieni jak bardzo zwierzęta te się od siebie różnią. Czy trzymać psa w budzie? Odpowiedź jest prosta, nie! Jakkolwiek ta buda, boks, kojec nie byłyby świetnie wyposażone, ocieplone, przebudowane, pies nie jest stworzony do tego, aby mieszkać w budzie. Owszem, np. psy ras północnych niekiedy preferują spanie w ogródku nawet w mroźne dni. Wtedy możemy im postawić w ogrodzie budę. Będzie ona wówczas podtrzymywała jego instynkt pierwotny, jakim jest posiadanie własnej „norki”. Będzie również dobrym schronieniem na wypadek nagłej wichury lub gradu. Jeśli zauważacie, że wasz pies woli spędzać czas w ogrodzie, pozwólcie mu na to, ale niech zawsze ma wybór. Dlaczego nie trzymać psa w budzie? Nie po to oswoiliśmy psa, aby teraz go od siebie odseparowywać. Gdy będzie chciał, sam pójdzie sobie gdzieś w kąt, aby odpocząć. Musi mieć jednak wybór. Psy trzymane w budach, na łańcuchu, w kojcach bardzo szybko mogą stać się agresywne. To chyba najsilniejszy argument. Wyobraźmy sobie sytuację; zwierzę się czegoś przestraszy, a nie będzie mogło uciec, bo jego łańcuch ma dwa metry. Nie będzie przy nim również jego opiekuna, który powinien budować w nim pewność siebie. To prowadzi do zaszczucia zwierzęcia. Może się również okazać, że potraktuje ono przestrzeń wokół budy jako swój „zasób” i będzie jej pilnowało, stają się agresywne nawet dla człowieka. Wspomnieliśmy o tym na samym początku: decyzja o tym jaką rasę psa wybrać powinna być świadoma, aby budować wspólne życie w harmonii. Co to oznacza? Zarówno człowiek jak i pies nie mogą nadużywać swoich granic. Człowiek nie może dać wejść sobie na głowę i stawiać potrzeb psa powyżej własnych. Pies powinien mieć warunki do godnego życia i wykorzystania swojego potencjału. W budzie tego z pewnością nie zrobi, a o budowaniu więzi z opiekunem można zapomnieć. Jaką rasę psa wybrać – informacje w pigułce Wielu z was wciąż może mieć trudność w odpowiedzi na pytanie: „jaką rasę psa wybrać?”. Nie ma w tym nic szczególnie zadziwiającego, gdyż obecnie mamy ponad 300 ras psów. Podsumowując, najpierw każdy z was powinien zastanowić się jak wygląda jego życie codzienne. Co więcej, każdy powinien zastanowić się jakiej natury jest osobą. Czy uda się wam włożyć dużo pracy w psa, czy będziecie w stanie pokryć koszty leczenia przedstawiciela rasy genetycznie obciążonej chorobami itd. Dla tych z was, którzy wciąż nie wiedzą jak zabrać się do wyboru odpowiedniego psa, mamy niespodziankę. Krótka ściąga „jaką rasę psa wybrać”: Zastanów się czego oczekujesz od psa? Przemyśl, co ty możesz psu zaoferować? Poznaj daną rasę (poczytaj, dołącz do klubu miłośników rasy, spotkaj się z psem sąsiada). Kup psa ze sprawdzonej hodowli lub adoptuj psa w typie rasy. Powodzenia! Małe pieski swoim wyglądem rozczulą każdego – malutkie, drobne, a niekiedy puchate, wyglądają jak pluszaki. Przywiązują się do właścicieli, chętnie spędzając z nimi każdą wolną chwilę. Mały pies domowy to doskonały kompan życia. Jakie są rasy psów małych? Co warto o nich wiedzieć?Wzrost najmniejszego psa nie przekracza 35 cm. Istnieje kilku przedstawicieli najmniejszych psów świata, ras, które zyskały ogromną popularność i skradły serce niejednego człowieka. Podobnie jak duże psy, małe pieski charakteryzują się różnym usposobieniem w zależności od rasy – od łagodnych i spokojnych po nerwowe, które potrafią przeobrazić się w groźne bestie i dać popalić niejednemu właścicielowi. Psy miniaturki to efekt działań w zakresie genetyki, które przyczyniły się do stworzenia małych wersji popularnych ras. Efektem tego są różne wysokości małych psów. Najpopularniejsze to te, które mają od 20 do 35 cm, zdarzają się jednak pieski potocznie nazywane teacup . Określenie to świadczy o wielkości pieska tak małej, iż możliwe jest schowanie go do filiżanki. Należy jednak pamiętać, że rasy te ze względu na duże manipulacje są obciążone genetycznie i często borykają się z całym szeregiem chorób, które znacznie skracają życie zwierzęcia. Najmniejszy pies świata – jak pielęgnować? Pielęgnacja i wychowanie małego pieska są bardziej wymagające. Przede wszystkim należy nauczyć się delikatności. Najmniejsze psy są bardzo kruche i łatwo je skrzywdzić. Nie powinno się ich szarpać na smyczy, warto zwrócić uwagę również na stopień natężenia naszego głosu, kiedy się zwracamy do naszej miniaturki (nie powinno się krzyczeć na zwierzę). Najmniejsze pieski, ze względu na swoją budowę, podatne są na urazy. Nawet zwykły zeskok z kanapy na dywan może się dla nich skończyć złamaniem nogi, dlatego nie powinno się pozwolić im wchodzić na meble. Małe pieski nie powinny być również noszone przez małe dzieci – powszechna opinia, iż mały piesek jest doskonałą zabawką dla dziecka, jest wyrazem bezmyślności i braku wiedzy na temat budowy miniatur. Dzieci często nie mają wyczucia i małego pieska mogą nadmiernie tulić, tak jak tulą swojego pluszaka. Pieski miniaturki z natury mają słabsze stawy, dlatego szczególnie należy uważać na ich nóżki. Najmniejsze psy miniaturki i ich usposobienie Małe psy nie są również pieskami do torebki ani ozdobami kanap. Są spragnionymi ruchu i zabaw zwierzętami. Oczywiście ze względu na swoją budowę nie są zdolne do pokonywania wielu kilometrów czy wyczynowego aportowania, jednak aktywność fizyczna jest wpisana w ich geny i nie powinno się tego na siłę zmieniać, w przeciwnym razie pies trzymany na kanapie zaczyna być agresywny. W ten sposób domaga się zabaw i rozładowania rozpierającej go energii. Warto zapamiętać, iż pies – bez względu na wielkość – jest zwierzęciem kochającym ruch, zabawę. Mikropieski chętnie bawią się zabawkami z gumy, sprawdzą się więc piłki i gumowe zabawki wydające dźwięki (dodatkowo stymulujące pupila). Piłki na sznurku sprawdzą się w tresurze psa. Najmniejsze pieski wywodzą się z inteligentnych ras, spragnionych nauki, dlatego warto uczyć je komend, aportowania. Najmniejsze psy na świecie Wśród najpopularniejszych ras małych psów znajduje się: chihuahua, pochodząca z Meksyku, bardzo popularna rasa psów, coraz częściej spotykana również w Polsce. Piesek osiąga maksymalnie 20 cm wysokości przy wadze 3 kg. Występuje w dwóch odmianach – krótko i długowłosej. Średnia długość życia chihuahua to 15 lat. pekińczyk, pochodzący z Chin piesek osiąga wzrost 20 cm i wagę do 6 kg. Ma charakterystyczny pyszczek, potocznie przez wielu nazywany "spłaszczonym". Pekińczyki są długowłose i bardzo miłe w dotyku. szpic miniaturowy, znany również jako pomeranian, to europejski pies wywodzący się z Niemiec. Osiąga 20 cm wzrostu i waży niecałe 3 kg. Ma zwartą i krępą budowę ciała, które całe pokryte jest bardzo puszystą sierścią, przez co wygląda jak kulka. shih tzu, pochodzące z Tybetu pieski, dopiero zyskują popularność wśród hodowców w Polsce. Osiągają wzrost do 30 cm i wagę 7 kg. To długo żyjąca (do 17 lat) rasa o wiernym usposobieniu. Idealne, spokojne pieski do mieszkania. yorkshire terrier to najbardziej energiczna rasa małych piesków. Osiągają do 20 cm i ważą około 3 kg. Są głośne, wesołe i spragnione ruchu. Żwawo reagują na nowe osoby i miejsca, przez co czasami określane są jako piskliwe psy. maltańczyk, pochodzący z Włoch mały kędzierzawy piesek, osiągający wzrost do 25 cm i maksymalnie 5 kg wagi. Lubi zabawę i łatwo poddaje się szkoleniu. Jest psem bardzo posłusznym i cichym. Średnia długość życia to 14 lat. cavalier king charles spaniel, potocznie zwany jako spanielem miniaturowym, pochodzący z Wielkiej Brytanii, miniaturowy odpowiednik spaniela. Osiąga wysokość do 33 cm i waży do 9 kg. To czuły, spokojny, cierpliwy pies o radosnym usposobieniu. Zobacz wideo: Pies asystent - ręce i nogi niepełnosprawnego Zobacz także:Autor: Adrian AdamczykŹródło zdjęcia głównego: DeeLuVe/GettyImages Małe pieski kroczące dumnie u boku swoich właścicieli to bardzo częsty widok na polskich ulicach. Dlaczego tak kochamy miniaturowe psy i które rasy są z nich najpopularniejsze?Małe pieski - dlaczego tak je kochamy?Małe pieski przy pierwszym kontakcie urzekają nas przede wszystkim swoim wyglądem. Mały pies w rodzaju maltańczyka czy shih tzu wygląda po prostu uroczo i często zdarza się tak, że nawet kiedy jest już dorosłym psem, wiele osób, które zaczepiają na spacerach właściciela z małym pieskiem, uważa czworonoga za szczeniaka. A zatem wygląd to zazwyczaj najsilniejszy bodziec, który skłania nas do zakupu psa małej rasy. Bywa tak, że nawet specjalnie się nie zastanawiamy, jak sobie poradzimy z wychowaniem takiego psa, zresztą jego gabaryty wskazują, że nie powinniśmy mieć z tym problemu. Niestety jest to błędne przekonanie i wychowanie małego psa w niektórych przypadkach jest bardziej wymagające niż dużego czworonoga. Prawda jest jednak taka, że małe pieski po prostu bez problemu podbijają serca zarówno małych dzieci, seniorów, jak i młodych, pracujących ludzi, dla których przechadzanie się z mopsem u boku jest po prostu modne. Także żyjąc pod wspólnym dachem z małym psem, wyobrażamy sobie te wspólne życie sielankowo, jakby miało ono polegać tylko na trzymaniu psa na kolanach, głaskaniu i momentach wspólnej zabawy. Małe pieski - zalety miniaturowych rasRzeczywiście, trzymanie psa na kolanach, głaskanie i wspólna zabawa to stałe punkty interakcji właściciela z małym psem i jedna z zalet we wspólnym obcowaniu. Małe psy pasują do małych mieszkań, choć tak naprawdę im więcej pies ma zapewnionej przestrzeni, tym dla niego lepiej. Małe pieski są mało problemowe podczas przemieszczania się z nimi. Nawet starsza osoba jest w stanie wziąć je na ręce, kiedy jest ku temu uzasadniona potrzeba, choćby taka jak usadowienie psa na weterynaryjnym stole podczas wizyty u weterynarza. A jeśli w grę wchodzi dłuższa podróż, z małym psem będzie nam z pewnością prościej niż z dużym, który często samymi swoimi gabarytami powoduje, że transport bywa pies to również mniejsze koszty utrzymania, co dla wielu właścicieli jest bardzo istotną sprawą. Na karmę wydamy dużo mniej pieniędzy niż w przypadku dużego psa. Także pielęgnacja, ze względu na jego rozmiary, zajmuje zazwyczaj dużo mniej czasu. Mały pies również dużo mniej brudzi, traci mniej sierści, po intensywnym spacerze zostawia mniej śladów i nie rozrzuca jedzenia wokół miski, kiedy je. Zwykle też potrzebuje mniej ruchu i krótszych spacerów, a każdy właściciel, który sprząta na zewnątrz po psie kiedy ten się załatwi, doskonale wie, że znacznie prościej zebrać odchody małego niż dużego jeszcze jedna, bardzo istotna zaleta małych piesków - z zasady żyją dłużej niż duże psy, tak samo jak później osiągają wiek psiego seniora. Można powiedzieć, że posiadanie małego psa przekłada się na więcej lat wspólnej radości i obcowania. A czy małe psy mają wady, które mogą być istotne przed decyzją o zakupie czworonoga w miniaturowym rozmiarze?Małe pieski to mały kłopot?Mały pies to zazwyczaj mniej wydatków i mniej obowiązków. Z całą pewnością łatwiej jest nam nad nim zapanować, szczególnie kiedy interakcja na zewnątrz z innymi czworonogami robi się zbyt intensywna. Niestety właśnie podczas takich interakcji jest bardziej podatny na urazy, szczególnie kiedy mały pies nie traktuje większego psa z respektem. Również interakcje małych psów z małymi dziećmi mogą skończyć się uszkodzeniem tych pierwszych (choć równie dobrze i tych drugich).Niektórzy właściciele małych psów uważają, że nie potrzebują one szkolenia, co często okazuje się błędem. W rzeczywistości małe psy są zazwyczaj bardziej pobudliwe niż duże i mogą sprawiać problemy wychowawcze. Najczęściej jest tu winny sam właściciel, który rozpieszcza małego psa i nie wpaja mu podstawowych zasad współżycia. Nasz czworonóg może wtedy zacząć przejawiać syndrom małego psa - będzie szczekał, gryzł i warczał na właściciela żeby coś na nim wymóc lub kiedy ten będzie mu chciał czegoś zabronić. Pamiętajmy zatem, że małego psa należy traktować jak każdego innego. Warto poddać go prostemu szkoleniu, dzięki któremu zacznie reagować na najważniejsze komendy. Natomiast jeżeli będziemy małego pieska traktować jako synonim maskotki może to się skończyć bardzo źle. Nadmierne okazywanie czułości przez właściciela zazwyczaj powoduje, że pies staje się niestabilny emocjonalnie i pieski - najpopularniejsze rasyW chwili, kiedy rozstrzygnęliśmy wszystkie plusy i minusy w kwestii posiadania małego psa, nadchodzi decyzja o zakupie konkretnej rasy. Oto kilka przykładów małych piesków, które są wyjątkowo popularne i zdobyły już serca wielu miłośników miniaturowych terrierOto popularny york, który obecnie jest chyba najczęstszym widokiem na ulicach polskich miast, czasami niesiony przez właściciela na rękach. Prowadzenie tego małego pieska na smyczy wydaje się czasami przesadą, ale psiaki te są znane ze swych skłonności do zaczepek i smycz jest jak najbardziej wskazana. York, zarówno kiedy jest szczeniakiem, jak i w wieku dorosłym, sprawia urocze wrażenie, ale należy pamiętać, że to pies o myśliwskim rodowodzie, który wymaga od właściciela odpowiedniego szkolenia, a nie ciągłego pobłażania. W przeciwnym razie może wyrosnąć na psiego To obecnie bardzo popularny mały pies, który świetnie dostosowuje się do każdej mieszkaniowej sytuacji. Może mieszkać z rodziną i z samotną osobą - w obu przypadkach nie jest absorbujący. Nie wymaga szczególnej aktywności na spacerze, nie jest również wymagający w pielęgnacji, a jednocześnie wprowadza do życia człowieka dużo pozytywnej energii. To idealny pies dla singla, który chce mieć więcej czasu dla siebie po powrocie z pracy. Trzeba jednak mieć świadomość o podatności mopsa na schorzenia układu to typowy pies do towarzystwa. Jest bardzo ceniony za swój łagodny charakter i inteligencję. Podczas zabawy jest żywiołowy, ale w domu ceni sobie spokój i stabilizację, często w tych warunkach dopraszając się o uwagę i pieszczoty. Jego biała sierść wymaga regularnej pies naprawdę niewielkich rozmiarów, który uwielbia być w centrum uwagi. Stał się bardzo popularny za sprawą kilku hollywoodzkich filmów, jednak w żadnym wypadku nie należy traktować go jak maskotki. W równym stopniu lubi się bawić, co przesiadywać w mieszkaniu na kolanach lub u boku dzielimy na trzy rodzaje: krótkowłose, szorstkowłose i długowłose, a w ramach rasy są jeszcze jamniki normalnego rozmiaru, miniaturowe oraz jeszcze mniejsze, czyli królicze. To psy popularne w Polsce od wielu dziesięcioleci, z jednej strony uważane za uparte i szczekliwe, z drugiej z wielką łatwością kradnące ludzkie serca. Bardzo przywiązują się do swojej ludzkiej rodziny i zazwyczaj śpią w łóżku u boku swoich miniaturowyPinczer miniaturowy był swojego czasu najpopularniejszym z najmniejszych psów w Polsce. Określany również jako ratlerek lub sarenka, jest pełnym energii, małym, drobnym pieskiem, który ma wesoły charakter i znany jest ze swojego częstego szczekania. Jest jednym z najbardziej aktywnych psów wśród małych tzuOto pies, który w ostatnich latach zdobył w Polsce niezwykłą popularność. To ufny, czuły i towarzyski czworonóg o niezwykłej aparycji, który z miejsca potrafi rozczulić każdą napotkaną osobę. W równym stopniu lubi spokojnie i długo spacerować, co wylegiwać się w domu na kanapie. Co prawda wymaga regularnej pielęgnacji, ale w zamian zawsze potrafi wprowadzić właściciela w dobry nastrój. Jest też trochę dystyngowany i niezależny - czasami mówi się o nim, że ma koci charakter, ponieważ lubi chadzać własnymi miniaturowy pomeranianPomeranian to pies, który z wyglądu przypomina miniaturowego lwa, ze względu na bujny kołnierz wokół szyi. To bardzo lojalny i towarzyski piesek, którego często można było niegdyś spotkać u boku starszych pań. Trzeba jednak pamiętać, że to też pies, który wymaga sporej dawki aktywności i lubi się bawić. Jest dosyć szczekliwy, ale to właśnie sprawia, że nadaje się znakomicie na psa alarmującego, choć jego pocieszny wygląd nie przestraszy żadnego małych psów jest oczywiście dużo więcej i jeśli komuś nie wystarczają powyższe propozycje, śmiało może szukać innej, mniej znanej rasy. Ważne żeby pamiętał, że małe pieski nie oznaczają jednocześnie małych obowiązków lub ich braku. Każdy pies, nieważne, czy mały czy duży, zasługuje na naszą uwagę i właściwe wychowanie. Tylko w ten sposób będziemy mu w stanie zapewnić zrównoważony

pies jak maskotka rasa